Rozwiedzeni mogą przystąpić do Komunii świętej wówczas, gdy okazują żal
z powodu naruszenia prawa Bożego i przysięgają żyć we wstrzemięźliwości, to jest powstrzymać się od aktów seksualnych i żyć w celibacie, w formie tak zwanego „białego małżeństwa”.
Wszelki rozwód cywilny nie niszczy małżeństwa sakramentalnego. Dla Boga
i Kościoła osoby rozwiedzione pozostają wciąż mężem i żoną. Dopuszczalna jest separacja, czyli rozłączenie czasowe lub trwałe współmałżonków, ale bez możliwości zawarcia powtórnego małżeństwa, w którym również zamieszkanie lub współżycie z inną osobą pozostaje w ramach zdrady małżeńskiej i grzechu cudzołóstwa. Dopóki więc osoby rozwiedzione żyją samotnie (bez nowego „partnera”) mogą przystępować do spowiedzi i do Komunii św
Ojciec Święty w adhortacji Familiaris consortio (FC), w nr 84 stwierdza, że „Kościół na nowo potwierdza swoją praktykę, opartą na Piśmie św., niedopuszczania do Komunii eucharystycznej rozwiedzionych, którzy zawarli ponowny związek małżeński. Nie mogą być dopuszczeni do Komunii św. Od chwili, gdy ich stan
i sposób życia obiektywnie zaprzeczają tej więzi miłości między Chrystusem
i Kościołem, którą wyraża i urzeczywistnia Eucharystia”. Tak więc „nie można dopuszczać do komunii świętej katolików złączonych tylko ślubem cywilnym” (FC nr 82), jak i tych, którzy żyją ze sobą razem bez jakiegokolwiek związku.
W wyjątkowych wypadkach można dopuścić do spowiedzi i Komunii św. osoby rozwiedzione, które zawarły powtórny kontrakt cywilny, jeśli żałują za popełniony czyn i „są szczerze gotowi na taką formę życia, która nie stoi w sprzeczności
z nierozerwalnością małżeństwa” (tzw. białe małżeństwo). Oznacza to
w praktyce konieczność spełnienia każdego z następujących warunków:
Uznanie swojej winy i skrucha za naruszenie zasady nierozerwalności małżeństwa;
Istnienie ważnych powodów uniemożliwiających rozstanie się w nowym związku, np. konieczność wychowania dzieci;
